صبح از پرده به در می آید

اثر آه سحر می آید

یا کسی مشک ختن می بیزد

یا نسیم گل تر می آید

خیز ای ساقی و می ده به صبوح

که حریف چو شکر می آید

پسری کز خط سبزش چو قلم

دل عشاق به سر می آید

ای پسر می ده و می نوش که عمر

به سر تو که به سر می آید

عمرت این یکدم حالی است تو را

کیست ضامن که دگر می آید

تویی و یکدم و آگاه نه ای

کز دگر دم چه خبر می آید

لیک دانی تو که بی صد غم نیست

هر دمی کان ز تو بر می آید

سنگ بر بام فلک زن به صبوح

که فلک بر تو به در می آید

داد بستان ز جهانی که درو

بهتر خلق بتر می آید

در جهانی که همه بی نمکی است

قسم عطار جگر می آید